Καθ' ύψος

Φυλακισμένος σ' ένα σκοτεινό κελί,
βλέπεις τα χρόνια σύννεφα να φεύγουν.

Ίσως και να 'σουν μέγιστη απειλή
και έτσι, πέτυχαν αυτό που θέλουν.
Φιλήσυχοι και ταπεινοί
μικροαστοί, μικροφαλλοί
-τον λίθον- αναμάρτητοι.
"Τι κρίμα! να έχει πέσει εκεί",
δήθεν λυπούνται όταν φτάνεις στα όρια σου.
Κάποτε πνίγαν τις φωνές σου στη σιωπή,
τώρα τους κυνηγάει η σκιά σου.